ETAP V 03.06.2014 r. 6 km za Łebą - Hel (88 km)

I stała się jasność ... Po wyjściu na plażę, po deszczowej nocy w namiocie zauważyłem, że spałem w pobliżu tablicy kilometrażowej oznaczonej liczbą 177. Oznaczało to że, nocowałem zaledwie kilometr dalej na wschód niż w obu poprzednich wyprawach. Ale w porównaniu z poprzednim rokiem moja przewaga wynosiła 4 godziny oraz 1 kilometr. Po przeanalizowaniu bieżącej sytuacji doszedłem do wniosku że te 88 kilometrów, które pozostały mi do przebycia musiałbym pokonać w czasie 19 godzin, ponieważ gdy wyruszałem była godzina jedenasta z minutami. Było to możliwe tylko teoretycznie, gdyż w tak długim czasie utrzymanie tak stabilnego tempa w moim przypadku nie jest realne. Po kilkunastu godzinach następuje nieuniknione spowolnienie marszu. Oceniłem, że w najlepszym przypadku, mogę się zmieścić w czasie o trzy godziny przekraczającym magiczne 120. Wyruszając nie byłem w najlepszym nastroju, ponieważ poprzedniego wieczoru zmokłem. Jedyne spodnie i buty również były mokre, całe wnętrze namiotu wypełnione mokrym piaskiem, postanowiłem więc zastosować wojskową maksymę: "na żołnierzu zmokło - na żołnierzu wyschnie", zresztą innego wyjścia nie miałem. Poranna mżawka szczęśliwie szybko się skończyła i żwawym krokiem pomknąłem do celu. W Lubiatowie zatrzymałem się w jedynym czynnym przy plaży barze na zapiekankę oraz kawę. Zapiekanka miała stanowić tego dnia tylko przekąskę, jednak została głównym daniem obiadowym, ponieważ później (a zamierzałem uczynić to w Karwi) wszystkie restauracje po godzinie 20. były już zamknięte. Pogoda była znośna, może ciut zbyt chłodna, ale sprzyjało to szybkiemu marszowi. Szło mi się znakomicie raptem do Władysławowa, było już koło północy i tam zacząłem już odczuwać zmęczenie. Trasa z Władysławowa do Chałup, którą pokonywałem zazwyczaj w przeciągu godziny tym razem kosztowała mnie godzinę i 20 minut, co było sygnałem, że zaraz się zacznie. I faktycznie, w Chałupach złożyłem się na chwilę na ławce przystanku autobusowego. Myślę, że spałem około 10 minut. Wystarczyło mi to na przejście za Kuźnicę i tam "zły" znów mnie zaatakował. Przy ścieżce rowerowej przed Jastarnią zlokalizowałem świetnie położoną ławkę otoczoną krzewami dzikich róż, które osłaniały mnie przed wiatrem wiejącym od Zatoki Gdańskiej. Ległem tam na jakieś pół godziny, nie zważając że jest godzina 5:38 czyli niespełna pół godziny przed upływem założonego czasu. Takie miejsce później mogło mi się już nie trafić. A zatem 120. godzina trasy zastała mnie przed Jastarnią, na jakieś 20 kilometrów od Cypla Helskiego. Obudziłem się koło pół do siódmej. Ta drzemka pozwoliła mi już dobrnąć do końca wyprawy. Cel czyli Hel - legendarne wyjście 67 (zainteresowani wiedzą, dlaczego legendarne) osiągnąłem o godzinie 11:32. Tak więc, moja wyprawa trwała 125 godzin i 17 minut. Pochmurny i mglisty poranek przepoczwarzył się w piękny, pogodny i słoneczny dzień który spaskudziły popołudniowe opady deszczu, ale na szczęście nie był to już mój problem. Takie były suche fakty. Odniosę się do nich niebawem w oddzielnym artykule.